هر آنچه که درباره سمعک و انواع آن باید بدانیم

در نظر گرفتن OAE ها بعنوان نماد عملکردی تنها برای سیگنال های با سطح نسبتاً فروش سمعک استارکی پایین یعنی کمتر از 30 تا SPL dB50 جالب توجه می باشد.
ارتعاشات تقویت شده توسط IHC ها بطور منفعل (غیرفعال) تشخیص داده می شوند و تخلیه آنها باعث رهاسازی نوروترنسیمتر گلوتامیک در فضای سیناسپی برای تخلیه عصب شنوایی می گردد.کاهش موقتی یا دائمی شنوایی ممکن است بعلت یک شکست در ظرفیت عملکردی هرکدام از این سیستم ها و یا ترکیبی از بعضی از آنها و یا همه آنها باشد.یک توضیح کامل از فرآیندهای آسیب شناختی فیزیولوژیکی که کاهش شنوایی موقتی یا دائمی را شرح می دهد بطور فعال در بسیاری از آزمایشگاه ها بررسی شده است. بنابراین دانشمندان بعضی از این موارد را می شناسند. ترومای صوتی Acoustic Trauma)) هنگامیکه صدای ورودی دارای قدرت کافی جهت بیرون راندن اندام کورتی از غشای قاعده ای باشد، اتفاق می افتد. مکانیزم این عمل، مکانیکی بوده و آسیب وارده دائمی و تغییرناپذیر می باشد. مایعات با هم مخلوط شده و OHCها و IHCها و همچنین سلول های پشتیبان از بین رفته و توسط بافت پیوندی جای زخم جایگزین می شوند. (Bohne & Rabbitt, 1983)
صداهای بین 90 و dBA 140، براساس سطح و مدت مواجهه دارای پتانسیل تولید PTSها هستند. سلول های بسیار حساس به آسیب داخلی گوش که PTS های قابل توجهی هم دارند،OHCها و IHCها هستند. آسیب مارپیچ پایه معمولاً شامل حذف کامل OHCها و IHCها در مناطق مشخص و محدودی می باشد (Bohne & Clark, 1982) در مارپیچ رأسی کاهش چشمگیر OHCها رایج است اما تعداد اندکی از IHCها حتی در مواجهه به مدت طولانی آسیب می بینند. شکل 5-18 یک فتومیکروگراف از یک اندام کورتی سالم و یک اندام کورتی با یک « شکست » گسسته در تمام سلول های حسی و پشتیبان می باشد. شکل 5-18 یک « تصویر هوایی » از اندام کورتی است.رشته های تیره رنگ، رشته های عصبی میلین دار هستند.یک ردیف از IHCها و سه ردیف از OHC ها و همچنین سلول های ستونی داخلی و خارجی قابل تشخیص می باشند.

منبع :

https://tehransafir.com/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9-%d8%a7%d8%b3%d8%aa%d8%a7%d8%b1%da%a9%db%8c/

در نظر گرفتن OAE ها بعنوان نماد عملکردی تنها برای سیگنال های با سطح نسبتاً فروش سمعک استارکی پایین یعنی کمتر از 30 تا SPL dB50 جالب توجه می باشد.
ارتعاشات تقویت شده توسط IHC ها بطور منفعل (غیرفعال) تشخیص داده می شوند و تخلیه آنها باعث رهاسازی نوروترنسیمتر گلوتامیک در فضای سیناسپی برای تخلیه عصب شنوایی می گردد.کاهش موقتی یا دائمی شنوایی ممکن است بعلت یک شکست در ظرفیت عملکردی هرکدام از این سیستم ها و یا ترکیبی از بعضی از آنها و یا همه آنها باشد.یک توضیح کامل از فرآیندهای آسیب شناختی فیزیولوژیکی که کاهش شنوایی موقتی یا دائمی را شرح می دهد بطور فعال در بسیاری از آزمایشگاه ها بررسی شده است. بنابراین دانشمندان بعضی از این موارد را می شناسند. ترومای صوتی Acoustic Trauma)) هنگامیکه صدای ورودی دارای قدرت کافی جهت بیرون راندن اندام کورتی از غشای قاعده ای باشد، اتفاق می افتد. مکانیزم این عمل، مکانیکی بوده و آسیب وارده دائمی و تغییرناپذیر می باشد. مایعات با هم مخلوط شده و OHCها و IHCها و همچنین سلول های پشتیبان از بین رفته و توسط بافت پیوندی جای زخم جایگزین می شوند. (Bohne & Rabbitt, 1983)
صداهای بین 90 و dBA 140، براساس سطح و مدت مواجهه دارای پتانسیل تولید PTSها هستند. سلول های بسیار حساس به آسیب داخلی گوش که PTS های قابل توجهی هم دارند،OHCها و IHCها هستند. آسیب مارپیچ پایه معمولاً شامل حذف کامل OHCها و IHCها در مناطق مشخص و محدودی می باشد (Bohne & Clark, 1982) در مارپیچ رأسی کاهش چشمگیر OHCها رایج است اما تعداد اندکی از IHCها حتی در مواجهه به مدت طولانی آسیب می بینند. شکل 5-18 یک فتومیکروگراف از یک اندام کورتی سالم و یک اندام کورتی با یک « شکست » گسسته در تمام سلول های حسی و پشتیبان می باشد. شکل 5-18 یک « تصویر هوایی » از اندام کورتی است.رشته های تیره رنگ، رشته های عصبی میلین دار هستند.یک ردیف از IHCها و سه ردیف از OHC ها و همچنین سلول های ستونی داخلی و خارجی قابل تشخیص می باشند.

منبع :

https://tehransafir.com/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9-%d8%a7%d8%b3%d8%aa%d8%a7%d8%b1%da%a9%db%8c/