هر آنچه که درباره سمعک و انواع آن باید بدانیم

آخرین طبقه که به آن می پردازیم واکه ها هستند که برای تولید آنها هیچ انسدادی در چین های صوتی لازم نیست. به این سمعک هوشمند زیمنس ترتیب صدایی که در تارآوا ها تولید شده بدون هیچ انسدادی در حفره های دهان و حنجره رزونانس پیدا می کند. واکه های مختلف با تغییر موقیت تنه زبان که بالاتر یا پایین تر قرار بگیرد (ارتفاع واکه) و یا جلوتر و عقب تر قرار بگیرد تولید می شوند. واکه های موجود در کلمات heat [i] و hoot [u] و hot [ɑ] را با هم مقایسه کنید. زبان شما به هنگام تولید دوتای اول در ارتفاع بالا قرار می گیرد و برای اولین واکه نسبت به دوتای دیگر در موقیت جلوتری قرار دارد. این دو بُعد در تولید واکه ها (بعد های افقی و عمودی) کلید اصلی تولید و نیز درک واکه ها هستند. واکه ها خصوصیات دیگری هم دارند که در اینجا توضیح داده نخواهد شد: rounding, lengthening, nasalization, rhoticity (r-coloring), tenseness. همچنین در مورد واکه های تک صدا (monophthong) و مرکب (diphthong) صحبت نخواهد شد. واکه های تک صدا در حقیقت صداهای گفتاری واحدی هستند ولی واکه های مرکب ترکیبی از دو صدای گفتاری اند.
جزء آواشناسی
هوشمندی تمام زبان های بشری این است که واحد های صدایی بی معنی را به شیوه قانونمند ترکیب کرده و واحدهای معنی داری می سازند. این قاعده در مورد زبان اشاره نیز صادق است. آواشناسی یک زبان بخشی از گرامر آن است که مشخص می کند یک زبان از چه واحدهای صدایی برای تولید کلمات استفاده می کند و اینکه این صداها چگونه با هم ترکیب می شوند. جزء آواشناسی دارای چهار نقش کلیدی است:
• فهرست آوایی زبان را تعیین می کند
• با استفاده از قواعد آواشناسی جزئیات قابل پیش بینی را اضافه می کند
• محدودیت های phonotactic را مشخص می کند
• مکملی برای عروض (prosody) است

منبع :

https://www.tehransafir.com/%D8%B3%D9%85%D8%B9%DA%A9-%D8%B2%DB%8C%D9%85%D9%86%D8%B3-%D8%B3%DB%8C%DA%AF%D9%86%DB%8C%D8%A7-%D8%A2%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86/

آخرین طبقه که به آن می پردازیم واکه ها هستند که برای تولید آنها هیچ انسدادی در چین های صوتی لازم نیست. به این سمعک هوشمند زیمنس ترتیب صدایی که در تارآوا ها تولید شده بدون هیچ انسدادی در حفره های دهان و حنجره رزونانس پیدا می کند. واکه های مختلف با تغییر موقیت تنه زبان که بالاتر یا پایین تر قرار بگیرد (ارتفاع واکه) و یا جلوتر و عقب تر قرار بگیرد تولید می شوند. واکه های موجود در کلمات heat [i] و hoot [u] و hot [ɑ] را با هم مقایسه کنید. زبان شما به هنگام تولید دوتای اول در ارتفاع بالا قرار می گیرد و برای اولین واکه نسبت به دوتای دیگر در موقیت جلوتری قرار دارد. این دو بُعد در تولید واکه ها (بعد های افقی و عمودی) کلید اصلی تولید و نیز درک واکه ها هستند. واکه ها خصوصیات دیگری هم دارند که در اینجا توضیح داده نخواهد شد: rounding, lengthening, nasalization, rhoticity (r-coloring), tenseness. همچنین در مورد واکه های تک صدا (monophthong) و مرکب (diphthong) صحبت نخواهد شد. واکه های تک صدا در حقیقت صداهای گفتاری واحدی هستند ولی واکه های مرکب ترکیبی از دو صدای گفتاری اند.
جزء آواشناسی
هوشمندی تمام زبان های بشری این است که واحد های صدایی بی معنی را به شیوه قانونمند ترکیب کرده و واحدهای معنی داری می سازند. این قاعده در مورد زبان اشاره نیز صادق است. آواشناسی یک زبان بخشی از گرامر آن است که مشخص می کند یک زبان از چه واحدهای صدایی برای تولید کلمات استفاده می کند و اینکه این صداها چگونه با هم ترکیب می شوند. جزء آواشناسی دارای چهار نقش کلیدی است:
• فهرست آوایی زبان را تعیین می کند
• با استفاده از قواعد آواشناسی جزئیات قابل پیش بینی را اضافه می کند
• محدودیت های phonotactic را مشخص می کند
• مکملی برای عروض (prosody) است

منبع :

https://www.tehransafir.com/%D8%B3%D9%85%D8%B9%DA%A9-%D8%B2%DB%8C%D9%85%D9%86%D8%B3-%D8%B3%DB%8C%DA%AF%D9%86%DB%8C%D8%A7-%D8%A2%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86/