هر آنچه که درباره سمعک و انواع آن باید بدانیم

پروسه Help-Seeking
قبل ازاینکه بیمارازتوصیه های یک اینجا را کلیک کنید ادیولوژیست برای درمان کم شنوایی پیروی کند، دو وضعیت
روان شناسی بایدبررسی شوند: پذیرش مشکل فرد وتمایل به ایجاد تغییر. ادیولوژیست ها اغلب اشتباه
می کنند اگرآنهافرض کنند که زمانی که بیماربرای اولین ملاقات مراجعه می کند، این وضعیت هارا
پذیرفته است.
پروسه Help-seeking دارای 4مرحله می باشد: هر3مرحله اول، نشان دهنده ستیزهای روانی برای
بیمارمی باشند. اگرماتوصیه برای دریافت کمک شنوایی را قبل ازاینکه بیماردرمرحله آخرباشد ارائه
دهیم، دراین صورت این توصیه ها به عنوان تداخلات مخالف درک می شوند- یعنی آخرین تاثیری
که مامی خواهیم داشته باشد.
ماباید هرمرحله رابررسی کنیم ومثالی ازچگونگی وجود آن مرحله درفعالیت های ادیولوژی را ارائه
کنیم. ماهم چنین درمورد روش های مختلف برای کمک به پیشرفت بیمار درطول این مراحل بحث
خواهیم کرد.این روش هابراساس یک فرض منطقی توسعه یافته توسط Rogers می باشند: زمانی که
بیماران دریک محیط حمایتی هستند واحساس می کنند درانتخاب گزینه ها آزادند، دراین صورت
بیماران "پیشرفت را انتخاب خواهندکرد"؛ به عبارت دیگر، زمانی که افراد احساس نمی کنندکه برای
حمایت ازخودشان وتصمیم شان مجبورند، دراین صورت احتمال اینکه آنها انتخاب هایی را داشته
باشندکه بیشترمورد توجهشان است، بیشتراست.
مرحله 1: من مشکلی ندارم
این مرحله اغلب توسط ادیولوژیست ها تحت عنوان انکارتوصیف می شود. بااین حال این نوع
تفکرمختصرنویسی، زیاد به ادیولوژیست هاکمک نمی کند. مانیاز داریم بفهمیم زمانی که یک
بیمارمی گوید "من مشکل شنوایی ندارم"، امادرواقع منظوراو به معنای چیزی که گفته نیست. بیماربا
مشکلش زندگی می کند وبه خوبی می داند که شنوایی اش تغییرکرده، اوشروع به ستیزمی کند. این
توضیح تنها به این معناست که، درحال حاضراین بیمارآماده نیست که درمورد این مشکل باما
صحبت کند، یااینکه هنوزبرای درمیان گذاشتن این مشکل شخصی اش به ماراست نمی گوید. دراین
زمان مواجهه باکم شنوایی، برای فردغیرقابل پذیرش است. یک اظهارواضح وبدیهی درمورد ماهیت
انسان وجود دارد: " اگرشما مراهل دهید، من به عقب هل می دهم" . باتوجه به این نکته،
ناکارآمدترین روش برای انجام "هل دادن" بیماربه سمت پذیرش می باشد.
دراین مرحله، بیمار معمولا به مامی گوید که "من فقط به این علت اینجاهستم که همسرم ازمن
درخواست کرده که شنوایی ام راچک کنم" . ادیولوژیست می تواند با پرسیدن دوسوال به برخی
اطلاعات مهم پی ببرد: "همسرتان درمورد شنوایی شماچه می گوید؟" (اجازه دهیدکه اوداستانش
رابگوید، بدون اینکه به اوکمک کنید) وسپس این سوال که "شما امروز شنوایی تان راچطور توصیف
می کنید؟" توجه داشته باشیدکه ما ازبیماردرخواست نمی کنیم که هرمشکل شنیداری راتوصیف کند،
ما بی طرفانه رفتارمی کنیم.
منبع :

https://tehransafir.com/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9-%d8%a7%d8%aa%db%8c%da%a9%d9%86/

پروسه Help-Seeking
قبل ازاینکه بیمارازتوصیه های یک اینجا را کلیک کنید ادیولوژیست برای درمان کم شنوایی پیروی کند، دو وضعیت
روان شناسی بایدبررسی شوند: پذیرش مشکل فرد وتمایل به ایجاد تغییر. ادیولوژیست ها اغلب اشتباه
می کنند اگرآنهافرض کنند که زمانی که بیماربرای اولین ملاقات مراجعه می کند، این وضعیت هارا
پذیرفته است.
پروسه Help-seeking دارای 4مرحله می باشد: هر3مرحله اول، نشان دهنده ستیزهای روانی برای
بیمارمی باشند. اگرماتوصیه برای دریافت کمک شنوایی را قبل ازاینکه بیماردرمرحله آخرباشد ارائه
دهیم، دراین صورت این توصیه ها به عنوان تداخلات مخالف درک می شوند- یعنی آخرین تاثیری
که مامی خواهیم داشته باشد.
ماباید هرمرحله رابررسی کنیم ومثالی ازچگونگی وجود آن مرحله درفعالیت های ادیولوژی را ارائه
کنیم. ماهم چنین درمورد روش های مختلف برای کمک به پیشرفت بیمار درطول این مراحل بحث
خواهیم کرد.این روش هابراساس یک فرض منطقی توسعه یافته توسط Rogers می باشند: زمانی که
بیماران دریک محیط حمایتی هستند واحساس می کنند درانتخاب گزینه ها آزادند، دراین صورت
بیماران "پیشرفت را انتخاب خواهندکرد"؛ به عبارت دیگر، زمانی که افراد احساس نمی کنندکه برای
حمایت ازخودشان وتصمیم شان مجبورند، دراین صورت احتمال اینکه آنها انتخاب هایی را داشته
باشندکه بیشترمورد توجهشان است، بیشتراست.
مرحله 1: من مشکلی ندارم
این مرحله اغلب توسط ادیولوژیست ها تحت عنوان انکارتوصیف می شود. بااین حال این نوع
تفکرمختصرنویسی، زیاد به ادیولوژیست هاکمک نمی کند. مانیاز داریم بفهمیم زمانی که یک
بیمارمی گوید "من مشکل شنوایی ندارم"، امادرواقع منظوراو به معنای چیزی که گفته نیست. بیماربا
مشکلش زندگی می کند وبه خوبی می داند که شنوایی اش تغییرکرده، اوشروع به ستیزمی کند. این
توضیح تنها به این معناست که، درحال حاضراین بیمارآماده نیست که درمورد این مشکل باما
صحبت کند، یااینکه هنوزبرای درمیان گذاشتن این مشکل شخصی اش به ماراست نمی گوید. دراین
زمان مواجهه باکم شنوایی، برای فردغیرقابل پذیرش است. یک اظهارواضح وبدیهی درمورد ماهیت
انسان وجود دارد: " اگرشما مراهل دهید، من به عقب هل می دهم" . باتوجه به این نکته،
ناکارآمدترین روش برای انجام "هل دادن" بیماربه سمت پذیرش می باشد.
دراین مرحله، بیمار معمولا به مامی گوید که "من فقط به این علت اینجاهستم که همسرم ازمن
درخواست کرده که شنوایی ام راچک کنم" . ادیولوژیست می تواند با پرسیدن دوسوال به برخی
اطلاعات مهم پی ببرد: "همسرتان درمورد شنوایی شماچه می گوید؟" (اجازه دهیدکه اوداستانش
رابگوید، بدون اینکه به اوکمک کنید) وسپس این سوال که "شما امروز شنوایی تان راچطور توصیف
می کنید؟" توجه داشته باشیدکه ما ازبیماردرخواست نمی کنیم که هرمشکل شنیداری راتوصیف کند،
ما بی طرفانه رفتارمی کنیم.
منبع :

https://tehransafir.com/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9-%d8%a7%d8%aa%db%8c%da%a9%d9%86/